piątek, 31 sierpnia 2012

small talks

Zbiegam na autobus.
Na drugim piętrze mijam panią Sprzątaczkę. Wymieniam się z nią zwyczajowym dzień dobry.
- A Pani dziś trochę spóźniona.
I po jaką cholerę do samego parteru wyjaśniam Jej, że nie, że to nie tak, że ja mogę?


Pin It
Autor:

16 komentarzy:

  1. Eljotynka10:00

    :))

    OdpowiedzUsuń
  2. granato10:12

    tego nie wiem, ale...
    boskie zdjęcie :)))

    OdpowiedzUsuń
  3. Anonimowy10:23

    no wlasnie po co?
    rewelacyjna fatka:)

    OdpowiedzUsuń
  4. Natalia10:23

    Z innej beczki - na weekend i pierwszy, wrześniowy tydzień wypożyczyłam książkę "Emma i ja". Podpowiedziała mi ją opcja "You might also like".

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. zielone-buty10:27

      Ojj, nie. To bardzo ciężka książka.
      Trudna i smutna.
      Nie wiem czy to wybór na weekend.

      Usuń
    2. Natalia10:36

      Jestem na finiszu "Drzwi do piekieł" Nurowskiej.
      Też ciężka, choć tematycznie inna.
      Nie wiem czy w weekend mi się uda do niej dobrać. Zobaczymy.

      W domu czeka także "Była sobie dziewczyna". Film szalenie mi się podobał, więc może gdy nie udźwignę treści Emmy to sięgnę po nią.

      Usuń
  5. Ewa10:49

    Mój mąż na takie zaczepki odpowiada szerokim uśmiechem i jakimś cudem odwzajemniony uśmiech pani Sprzątaczki odprowadza go samych drzwi. Uczę się ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. zielone-buty11:06

      Szeroki uśmiech jest opcją. U mnie znacznie częściej obchodzi się bez.

      Usuń
  6. Evita10:59

    No cóż, chyba trzeba poćwiczyć asertywność ;)
    A tak na serio, to mam podobnie jak koleżanka wyżej, w takich przypadkach (czyli postawa z uśmiechem i na dystans) uczę się od męża :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. zielone-buty11:03

      Myślę, że można powiedzieć o mnie wiele, ale z pewnością nie to, że brak mi asertywności.
      Tym bardziej nie wiem co się dziś stało! :)

      Usuń
  7. Unknown11:02

    Czasem też się tak tłumaczę, choć najczęściej po prostu uśmiecham się i idę dalej.

    OdpowiedzUsuń
  8. Anonimowy11:07

    ha, ha, musiała Cię nieźle zaskoczyć :-)

    OdpowiedzUsuń
  9. Anonimowy11:23

    witaj
    a dlaczego "jej" pisane dużą literą??

    OdpowiedzUsuń
  10. bilionaire11:45

    Ja tak lubię naszą Panią Sprzątaczkę, że aż szkoda mi się stąd wyprowadzać.

    OdpowiedzUsuń
  11. Monika.13:49

    A tam spóźniona ;)

    OdpowiedzUsuń
  12. Verif15:06

    Ale świetne ujęcie, pozdrawiam, super blog!

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)