Po latach, po przestarzałych słowach. Po starych sprawach.
Nieoczekiwanie dzwonią.
I wciąż brzmią tak samo.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
zielonebuty.blog@gmail.com
love it! live it!
wciąż bez butów
także na obcasach
zielonebuty.blog@gmail.com
wewnątrz
bez butów 2012
Archiwum
-
►
2015
(40)
- ► października (4)
-
►
2014
(96)
- ► października (4)
-
►
2013
(167)
- ► października (9)
-
▼
2012
(406)
- ► października (33)
-
▼
czerwca
(41)
- before
- vacances
- gone baby gone
- earrings
- life is life
- rhythm and repose
- lovely
- beginners
- favourite one
- freedom
- after
- final countdown
- to nie był film
- :)
- people help the people
- on my way
- what are friends for
- z cyklu żyć i umrzeć w małym mieście
- follow
- note(book)
- (no) time
- the other woman
- :)
- yellow
- know how
- the time has come
- no ifs or buts
- P.
- cooking (not)
- voices
- no excuses
- slow down
- the weather
- coiffure
- :)
- philander
- they
- albert nobbs
- bro
- how old?
-
►
2011
(262)
- ► października (5)
-
►
2010
(111)
- ► października (8)
follow
z butami
z butami
Kto dzwoni ?
OdpowiedzUsuńa chociaz milo brzmia?
OdpowiedzUsuńMiło :)
UsuńChoć są ze starego życia.
Kiedy gram na pianinie..
OdpowiedzUsuńKiedy jeszcze miałam czas. Zbyt często wracały.
Z hukiem. I obrazem.
A francuski... Mmmmm :)))
Stoi w kolejce ;)
Dobrej nocy!
:)
OdpowiedzUsuńmnie te głosy z przeszłości jakoś burzą obecny porządek ...
OdpowiedzUsuńa po każdej wizycie u Ciebie mam ochotę na dawne blogowanie, nie tym co robię, ale o tym co myślę...
Bo to też zależy jakie głosy, prawda?
UsuńNo! :) To już, do dawnego blogowania!
właśnie... ale na blogspocie wszystkie fajne nazwy zajęte:/
UsuńAl Kochana, jest też kilka fajnych opcji, niż blogger, a ja chętnie poczytam Twoje przemyślenia
Usuńa u mnie ostatnio zamilkły...i nie wiem czy chcę je jeszcze usłyszeć
OdpowiedzUsuńAle piękne zdjęcie. Jak się osiąga taki efekt? Chodzi mi o te światełka.
OdpowiedzUsuńgłosy, zwłaszcza te odległe, tak już mają...
OdpowiedzUsuńjeśli miłe, to ok:)
OdpowiedzUsuńprzychodzi taki moment w życiu, w którym niechciane głosy z szeptów przemieniają się w krzyk zagłuszający wszelkie piękno. Dzięki nim żyję świadomiej, myślę i chcę je zmienić.
OdpowiedzUsuńMoją przeszłość zostawiłam za drzwiami. Ale nie zaryglowałam ich i co jakiś czas szczątkowy kontakt jest. Ostatnio chodzi mi po głowie spotkanie. Minęły 3 lata. Nie wiem czy mam siły na to, żeby się zderzyć z tamtą mną.
OdpowiedzUsuńDziś jesteśmy z tego co usłyszeliśmy kiedyś...
OdpowiedzUsuńI byle jak najwięcej dobrego.
W tak pięknej głowie mogą mieszkać tylko piękne głosy (nie wiem czy nie za bardzo Ci przysłodziłam :))) Najlepszego.
A gdzie tam!
UsuńKomplement nigdy nie jest zły :)