poniedziałek, 16 listopada 2009

kryzys

W niepewnych czasach, jakie nastały, sam fakt posiadania pracy powinien cieszyć.
Nie cieszy.
W życiu codziennym wyjście do pracy powinno być miłe, podobnie jak czas w niej spędzony.
Nie jest.
I z moim kwiatem we włosach czuję, że tak bardzo tu nie pasuję.

Pin It
Autor:

5 komentarzy:

  1. eM.14:46

    A to pierwsza praca? Moja pierwsza była koszmrna. Za to druga - wymarzona, wyśniona, wspaniała. Zatem życzę pójścia w moje ślady:)
    Kwiat we włosach piękny...

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy15:09

    Doskonale to rozumiem.

    Tylko kwiatka przypadkiem nie wyjmuj z włosów, i w żadnym razie nie chowaj do torebki. Choćby nie wiem jak nie pasował.
    Nawet w kryzysie jest wciąż szansa na zmianę.
    Ja będę probować ;)

    G.

    OdpowiedzUsuń
  3. Spodrogacza08:43

    Może pracę jednak da się zmienić?

    Praca to ideologia, do takich wniosków doszłam i teraz jeszcze ciężej jest pracować ;) Daliśmy sobie wmówić, że to miejsce, któremu powinniśmy oddać lepszą i większą część siebie, że powinniśmy się realizować, że to gdzie i jak pracujemy świadczy o naszej pozycji. Ja wolałabym przede wszystkim realizować się poza nią, praca to środek, by móc żyć, "mniej więcej jak się chce" - bo najchętniej siedziałabym w domu, słuchała muzyki, czytała książki, a poza domem zaznawała zdrowego ruchu ;)

    OdpowiedzUsuń
  4. zielone-buty14:00

    delikatchnienie - pierwsza, pierwsza. Nie licząc, rzecz jasna, tych wakacyjnych, dorywczych, wieczornych i tych na umowę-zlecenie. I żadna nie była tak zła.
    Życzę sobie pójść w Twoje ślady :)

    Spodrogacza - robię wszystko co w mojej mocy, by zmienić.

    OdpowiedzUsuń
  5. Libreria21:38

    ze spokojem, ze spokojem,
    zresztą mam wrażenie, że z takim kwiatem wszędzie znajdziesz pracę
    nie załamuj się, szukaj aż znajdziesz taką w krórej zakwitniesz! powiedziała ta, która szuka:)

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)