sobota, 20 września 2014

botanika duszy

Od kilku dni próbuję określić siebie względem tej książki.

Elizabeth Gilbert, Botanika duszy

Pin It
Autor:
Etykiety:

13 komentarzy:

  1. wear cape and fly22:09

    nie słyszałam o niej. polecasz? :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. zielone-buty12:20

      Naprawdę ciężko mi odpowiedzieć na to pytanie.
      To nie była szalenie interesująca książka. A mimo to nie mogę przestać o niej myśleć.

      Usuń
  2. Ola09:02

    z jedz, módl się, kochaj (oraz okresem, w którym ją czytałam) mam jak najgorsze wspomnienia. później próbowałam odczarować złe wrażenie za pomocą filmu i wymiękłam po dziesięciu minutach. nie moje klimaty, niemniej jednak znam wiele osób pozostających wiernymi fanami autorki :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. zielone-buty12:22

      Przeczytałam zaledwie kilka stron "Jedz, módl się i kochaj". Też nie uznałam tej książki wartą dalszego czytania.

      Usuń
  3. amberandbrown11:49

    jednaz najnudniejszych powiesci przez jakie ostatnio przebrnelam...totalne rozczarowanie...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. zielone-buty12:23

      Mnie intrygowała narracja. Czekałam, kiedy skończy się ten gawędziarski ton.
      Nie skończył się. I może właśnie to stanowi o tym, że mam w głowię tę historię.

      Usuń
  4. bilionaire12:58

    Właśnie jestem w trakcie czytania tej książki i nie mogę wyciągnąć żadnych wniosków. Czekam aż w końcu zacznie się jakiś główny wątek, a tu dalej nic. Cały czas czuję jakbym czytała wstęp do czegoś wielkiego. Czekam i czytam dalej chociaż chwilami bardzo mnie nudzi.

    OdpowiedzUsuń
  5. chocolatchaudalacannelle20:07

    Ja porzucilam...

    OdpowiedzUsuń
  6. Gosia Myślicka20:09

    'Jedz, módl się i kochaj' przeczytałam w ramach ćwiczenia angielskiego, ale na pewno po nią więcej nie sięgnę. Zmęczyła mnie okropnie...

    OdpowiedzUsuń
  7. Sissi Paris10:55

    i udało Ci się określić?

    OdpowiedzUsuń
  8. owieca12:40

    Gawędziarski ton się nie skończył, ale pokazano życie kobiety od urodzenia do śmierci. Podobało mi się to, że nie była to wymuskana piękność (tak powszechne zjawisko w książkach o kobietach), podobało mi się, że mogłam dowiedzieć się kilku ciekawych rzeczy z dziedziny botaniki. Też miałam mieszane uczucia, ale zapamiętam tę książkę na pewno. Poza tym mam wrażenie, że pisała ją zupełnie inna osoba, niż ten gniot- Jedz módl się i kochaj ;-)

    OdpowiedzUsuń
  9. Dominika10:55

    Teraz to i ja jestem ciekawa tej książki, tym bardziej ze leży u mnie na regale od trzech miesięcy i oczekuje...
    http://herbatawkubku.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  10. Ania22:44

    A ja nawet jeszcze po nią nie sięgnęłam... Muszę nadrobić...

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)