poniedziałek, 22 czerwca 2015

name me

Rodzice planowali dać mi inne imię.
Nie dali głównie przez zbieg okoliczności.

Zastanawiam się czasem czy moje życie byłoby moim, gdybym była Nią.

Pin It
Autor:

12 komentarzy:

  1. Anonimowy13:39

    Mam dokładnie tak samo :-) Miałam być Iwoną, ale mama uparła się na Monikę.
    I jestem jej za to wdzięczna. Ale zastanawiam się czasem, czy byłabym inna, gdybym nosiła inne imię, bo podobno imię za człowiekiem chodzi.

    OdpowiedzUsuń
  2. Katarzyna 13:41

    Mam tak samo. Też się często nad tym zastanawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  3. ucho od sledzia14:45

    Zastanawialismy sie nad tym wybierajac imie naszej coreczce :) Mam nadzieje, ze bedzie pasowac do jej charakteru ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. zielone-buty20:26

      A wiesz, że bardzo mnie zastanawia jak Ją nazwaliście? :)

      Usuń
  4. Anonimowy15:21

    Na moją ciocię wszyscy mówią inaczej niż się nazywa.
    Myślę, że to zbieg okoliczności, ale ciocia cierpi na schizofrenię...

    OdpowiedzUsuń
  5. Kate17:12

    w moim życiu zaszły istotne zmiany, gdy zmieniłam nazwisko.
    może z imieniem też tak jest ?

    OdpowiedzUsuń
  6. Joanna22:24

    Ja miałam być Kubą ;)

    OdpowiedzUsuń
  7. Natalia07:59

    Chyba każdy ma "imienny" epizod w swoim życiu. Ja miałam być Małgosią (Rodzice tak chcieli), ale siostra (wierna fanka Natalii Kukulskiej) chciała mieć w domu małą Natalkę. No i miała :)
    Nigdy jednak nie zastanawiałam się jakie ewentualne różnice wiązałyby się z faktem posiadania innego, niż posiadam, imienia.

    Kiedy odkryłam Twój blog, nie wiedzieć dlaczego, sądziłam że masz na imię Monika. Chyba po prostu do Ciebie pasowało (w moim szalenie subiektywnym odczuciu).

    OdpowiedzUsuń
  8. Bellove12:00

    Zbiegi okoliczności coś w sobie mają. Ja też miałam wybrane inne imię a tata poszedł i zapisał w urzędzie inaczej :) i tak miało być. Tak jest bardzo dobrze!

    OdpowiedzUsuń
  9. Cos mojego12:14

    Miałam nazywać się Dorota, ale tato dał mi Grażyna. Nikt w rodzinie nie nazywał mnie Grażyną. Zostałam Dorotą. Wielu moich kuzynów nawet nie wie o innym imieniu. Dopiero gdy poszłam do szkoły zaczęłam posługiwać się moim prawdziwym imieniem. Do dzisiaj kozystam z obu imion równocześnie. Nie ma to żadnego znaczenia. Przynajmniej dla mnie.

    OdpowiedzUsuń
  10. Aleksandra23:39

    Ja osobiście uwielbiam moje imię. Kiedyś naliczyłam ponad dwadzieścia (sic!) jego zdrobnień i wariantów wszelakich, którymi zwracają się do mnie bliscy, przyjaciele, znajomi - wspaniałe, trochę tak jakby się było kilkoma osobami, nigdy nie przestając być sobą :)

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)