sobota, 21 listopada 2009

los abrazos rotos

Jeśli na łożu śmierci przyjdzie mi zobaczyć momenty mojego życia, w których straciłam czas, z pewnością ujrzę “Przerwane objęcia” w całej ich okazałości.
Że też Almodovar nakręcił taki film!
Długie to jak cholera. Akcja żadna. Kreacje bohaterów, w najlepszym wypadku, przeciętne.
I długie to, jak cholera.

o

4 komentarze:

  1. panisanders14:45

    czyli nie muszę się wstydzić, że jeszcze nie widziałam?

    OdpowiedzUsuń
  2. Libreria20:43

    a ja jestem na tak:) choć to zupełnie inny film Almodovara to jednak podobał mi się, może dlatego, że kolorów tam ponad miarę pomimo tematu ciężkawego.
    pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  3. zielone-buty20:45

    panisanders - dokładnie (o ile zawierzasz mojemu gustowi) :)

    OdpowiedzUsuń
  4. alejadrzew21:06

    Ja też jestem na tak. Podobało mi się.
    I ta feeria barw.

    OdpowiedzUsuń